به مهارت ساخت و راهاندازی صفحات وب گفته میشود.
در اولین طراحی سایت ، میتوان مشاهده کرد وب سایتها با کُدهای ساده HTML نوشته میشدند، روشی از نوعی زبان توصیفی است که متن و اطلاعات اضافه دربارهٔ متن را با هم ادغام میکند. این عبارت در اصطلاح معمولاً به یک زبان برنامهنویسی گفته میشود ، که ساختار سادهای به وب گاهها میداد، شامل سرتیتر و پاراگراف، و توانایی پیوند دادن به آدرسهای دیگر از طریق لینک در مقایسه با روشهای دیگر، این راه تازه و متفاوتی بود که کاربران به سادگی میتوانستند با یک مرورگر، صفحههای پیوند خورده را باز کنند.
با پیشرفت طراحی سایت و هنر طراحی آن، زبان کُدنویسی اش، اچ تی امال، پیچیدهتر و پرانعطاف تر شد. ابزاری مانند جدولها که بیشتر برای نمایش نمودارهای دادهای بودند، بزودی مورد استفاده نادرست، برای چیدمانهای پنهان در صفحههای وب قرار گرفتند. با پیدایش «CSS»، روش نادرست طراحی با جدولهای پنهان در صفحه از گردونه خارج، و به جای آن استفاده مناسب از «CSS»جایگزین شد.
فناوریهای یکپارچهسازی پایگاه داده (Database)، مانند زبانهای کُدنویسی سمت سرور (Server-Side Scripting) مانند CGI، PHP، ASP. NET، ASP، JSP و ColdFusion، و استانداردهای طراحی مدرن با الگوها (CSS)، ساختار وب سایتها را باز هم تغییر داده و آن را پیشرفته تر کردهاند. به طوری که طراحی سایت واکنشگرا یا طراحی سایت ریسپانسیو (Web Design Responsive) ، سایتی است که با ابعاد و رزولوشن دستگاههای مختلف سازگاری دارد و کاربران بدون توجه به اینکه صفحه نمایش دستگاهشان کوچک باشد پدیدار شد و مورد استقابل همگانی قرار گرفت .